கடந்த சில மாதங்களில் அன்னையின் ஆயிரம் நாமங்கள் என்னும் லேபிளில் எழுதிவந்த தொடரை எழத வாய்ப்பு ஏற்படவில்லை. இதனைத் மீண்டும் இன்று தொடர கவிநயாக்காவின் தூண்டுகோலே காரணம், அவருக்கு எனது நன்றிகளைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். இன்று நாம் அன்னையின் எட்டு நாமங்களைப் பார்க்கலாம்.
"உந்மேஷ நிமிஷோத்பந்த விபந்த புவனாவளி" என்று ஒரு நாமம். உந்மேஷம் என்றால் கண்களை திறத்தல், நிமேஷம் என்றால் கண்களை மூடுதல், புவனாவளி என்பது வரிசையான பல உலகங்கள். அதாவது, அன்னை தனது கண்களைத் திறந்து-மூடுவதன் மூலம் உலகங்களைப் படைத்தும் அழித்தும் வருகிறாள் என்பது பொருள்.
மனிதர்களாகிய நமக்கு கண்களைக் கொட்டுதல், அதாவது கண்களால் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் போதே ஒரு முறை கண்களை மூடித் திறப்பது இயல்பு. ஆனால் தேவர்களுக்கு இது போன்ற இயல்பு கிடையாதாம். இந்த மாதிரி இயற்கையான கட்டுப்பாடுகள் இல்லாதவள் அம்பிகை. அவள் எப்போதோ ஒரு முறை கண்களை மூடித் திறக்கும் நேரத்திலேயே ப்ரளயமும், மீண்டும் உலகங்களின் ஆக்கமும் நடத்தி அருள்கிறாள் என்பதாகப் பொருள். இந்த நாமாவளியைத்தான் "பூத்தவளே புவனம் பதினான்கையும்" என்று அபிராமி அந்தாதியில் பட்டர் கூறுகிறார் போல. இதை ஆதி சங்கரரும் செளந்தர்ய லஹரியில் சொல்லியிருக்கிறார்.
இதே போன்ற இன்னொரு நாமம் "ஆ ப்ரம்ஹ கீட ஜநநீ" - பிரம்மன் முதலாக பல நுண்ணுயிர்களை பெற்றவள் என்பது பொருள். ஜநநீ என்றால் பெற்றவள் என்று சொல்லலாம். உலகத்தில் இருக்கும் உயிர்களைப் படைப்பவன் பிரம்மா. அந்த பிரம்மாவையும்,கீடம் என்று சொல்லப்படும் நுண்ணுயிர்களையும் படைப்பவள். உலகனைத்தையும் படைக்கும் பிரம்மாவிலிருந்து நுண்ணுயிர்கள் வரையில் எல்லாவற்றையும் படைப்பவள் அன்னை என்று கூறலாம்.
அன்னையின் கண்களைக் குறிப்பிடும் இன்னொரு நாமம் 'மஹாகாமேச நயன குமுத ஆஹ்லாத கெளமுதீ'. மஹா காமேசன் என்றழைக்கப்படும் ஈசனின் அல்லி போன்ற கண்களை மலரச் செய்யும் கார்காலத்து நிலவாம் அன்னை. கார்த்திகை மாதத்து முழுநிலவுக்குப் பெயர் கெளமுதீ. நிலவு எப்போதுமே குளிர்ச்சி தருவதுதான், இதில் கார்காலமான கார்த்திகையில் அதன் குளிர்ச்சி, முழுமை இன்னும் சிறப்பாக இருக்கும் என்று அதை அன்னையின் கண்களுக்கு உவமையாகச் சொல்லியிருக்கிறார்கள் வசினி தேவதைகள்.
'தாப த்ரய அக்நி ஸந்தப்த ஸமாஹ்லாதந சந்த்ரிகா' - தாப த்ரயம் என்பது மூன்று விதமான இடர்களைக் குறிக்கும். முன்வினையால் விளையும் துன்பமாகிய 'ஆதியாத்மிகம்', இப்பிறப்பில் பிற உயிர்களால் விளையும் துன்பமாகிய 'ஆதிபெளதிகம்'மற்றும் 'ஆதிதெய்விகம்' எனப்படும் இயற்கைச் சீற்றங்கள் போன்றவை நம்மை வருந்தச் செய்பவை. இந்த மூன்றிலிருந்தும் காக்கும் குளிர் நிலவாம் அம்பிகை. இதத்தான் அபிராமி பட்டர், 'அல்லலெல்லாம் தீர்க்கும் திரிபுரையாள்' என்பார். இதே போல 'பிணிக்கு மருந்தே' என்றும் 'அபிராமி என்னும் அருமருந்தே' என்றும் அபிராமி பட்டர் கூறுவதற்கு ஏற்ற நாமம் 'ஸர்வ வியாதி ப்ரசமநீ' என்பது. எல்லா வியாதிகளையும் தீர்க்கும் அரு-மருந்தானவளாம் அம்பிகை.
"மஹா ரூபா", "மஹா மாயா", "மஹா சக்தி" என்று மூன்று நாமங்கள். மஹா ரூபா என்றால் பெரிய ரூபம், மஹத் ரூபம் என்பது பொருள். அணு பரிமாணம், மத்ய பரிமாணம், மற்றும் மஹத் பரிமாணம் என்பதில் இறை சக்திக்கு மட்டுமே அணு மற்றும் மஹத் பரிமாணங்கள் சாத்தியம். மற்றபடி உலகில் இருக்கும் எல்லாம் மத்ய பரிமாணம் என்ற சொல்லில் அடங்கக்கூடியது. விஸ்வரூப தரிசனத்தில் சகல லோகங்களையும் அன்னை தன்னகத்தே கொண்ட அந்த ரூபத்தை மஹா ரூபா என்று கூறுவது சரிதானே?
மாயை என்பது இல்லாததை இருப்பது போல தோன்றச் செய்வது. இவ்வாறான மாயைகளுக்கு எல்லாம் மாயையாக இருப்பவள் பராம்பிகை, ஆகவே மஹா மாயா. இந்த மஹா மாயாவே, மகமாயி என்றும் சொல்லப்படுகிறவள். க்ருஷ்ணாவதாரத்தில் ஜனனத்தின் போது வசுதேவரால் சிறைச்சாலையில் மாற்றி வைக்கப்பட்ட பெண் குழந்தை இந்த மாயாவே. அதனால்தான் கம்சன் அக்குழந்தையைக் கொல்ல எத்தனிக்கும் போது மறைந்து அவனுக்கு எச்சரிக்கை செய்கிறாள். சங்கீத மூம்மூர்த்திகளில் ஒருவரான முத்துஸ்வாமி தீக்ஷதர் தமது பாடல்கள் பலவற்றில் அன்னையை 'மாயே!' என்று விளித்துள்ளதைப் பார்க்கலாம்.
ஈரேழு உலங்களையும் படைத்து, காத்து ரக்ஷ்க்கும் அவளை மஹாசக்தி என்று வசினி தேவதைகள் கூறுவதில் வியப்பொன்றும் இல்லை. ஈசனுக்கே சக்தியாக இருப்பவள் மஹா சக்தி தானே?. இதைத்தான் தேவி பாகவதத்தில் "சிவோபிசவதாம் யாதி குண்டலின்யா' என்பதாக, அதாவது சக்தியிழந்த சிவனும் சவமாகிறான் என்பதான அர்த்தத்தில் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது.
அவளருளால் அவளை வணங்குவோம், அருள இரைஞ்சுவோம்.
