பக்தி - குணங்கள் - சில எண்ணங்கள்...

இரண்டு நாட்கள் முன் நண்பர் ஒருவருடன் சாட்டிக் கொண்டிருந்ததை அசை போடும் விதமான பதிவு இது.

பக்தன் என்பவனுக்கு ராக த்வேஷம் இருக்க கூடாது. ராக த்வேஷம்ன்ன்னா?. ஜீவாவும், திரசவும், கேஆரெஸ்ஸும் எழுதும் பூர்வி கல்யாணி, ரிதி கெளளை, மோகனம் போன்றவை மேல் கூட த்வேஷம் ஏற்படுமா என்ன?. அட ஞஞன சூன்யமே!, ராகம் தெரியாட்டாக் கூட அதன் மெலடியை ரசிக்க வேண்டுமே?, அதைக் கூட ரசிக்கத் தெரியாம த்வேஷம் கொள்ளலாமா? அப்படின்னு திட்டாதீங்க. இந்த ராக த்வேஷம் வேற.

நாம் சில விஷயங்களில் ரொம்ப பற்றுடன் இருப்பதும், சிலவற்றை புறந்தள்ளுவதும் மிக சாதாரணம். இந்த மாதிரியான பிடித்தது, பிடிக்காதது அப்படின்னு இருப்பதையே ராகத்வேஷம் அப்படின்னு சொல்லியிருக்கு. பொதுவாக ராக த்வேஷம் கொண்டவர்களுக்கு பிறரைத் தொந்தரவு செய்யும் மனப்பான்மை இருக்கும். ஆனால் ஒரு பூரண பக்தனுக்கு / சரணாகதி செய்பவனுக்கு இந்த குணம் இருக்காது. ஏனென்றால் அவனுக்கு இறைவனை விட உயர்ந்த பொருள் என்று எதுவுமே கிடையாது. எப்போதும் கடவுளை நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் பக்தனுக்கு மற்றவற்றை த்வேஷிக்கவே தெரியாது / முடியாது. ஆகவே பக்தன் என்பவன் 'அத்வேஷ்டா ஸர்வ பூதானாம்' என்றபடியான யாரையும் தூஷிக்காத, எல்லோரையும் எற்றுக் கொள்ளும் நிலையினை அடைய வேண்டும். எல்லோரிடமும் ஸ்நேகம் /கருணை கொண்டு இருக்க வேண்டும்.

அடுத்த குணம் அஹங்காரம். பணம், படிப்பு, பதவி என்பதாக சில பல காரணிகள் அஹங்காரத்திற்கு. அஹங்காரத்தால் என்ன ஆகும் என்று நமக்கு தெரியும். எப்போ ஒருத்தனுக்கு அஹங்காரம் வருமோ அப்போது எதை செய்யலாம், எதை செய்யக் கூடாது என்கிற விவேகம் போய்விடும். விவேகம் போயிவிட்டதென்றால் தவறுகள் ஒரு தொடர் பதிவு ஆகிவிடும். சாதாரணமாக நாம் செய்யும் நல்ல/கெட்ட காரியங்களுக்கான பலன் அடுத்த ஜென்மத்தில் என்பார்கள், ஆனால் இந்த இரண்டில் ஏதோ ஒன்று மிக அதிகமாகிவிட்டால் அது அந்த ஜென்மத்திலேயே பலனளிக்கும் என்பது ஆன்றோர் வாக்கு. தவறுகள் ஒரு அளவிற்கு மேல் தொடரும் போது அதற்கான தண்டனை அதே ஜென்மத்தில் கிடைக்கும் என்பதற்கு உதாரணம் இராவணன், சிசுபாலன், துரியோதனன் போன்றோர். ஆகையால் கர்வம்/அஹங்காரம் என்பது எப்போது ஒருவனுக்குள் புகுகிறதோ அப்போதே இறைவன் அவனிடத்திலிருந்து நீங்குகிறான் என்பது திண்ணம்.

பல நேரங்களில் நாம் மனம் வருந்தி, எந்த பாவமும் செய்யாமலே நமக்கு இப்படி ஆயிற்றே என்று வருந்துகிறோம். இறைவனை பழிக்கவும் தயங்குவதில்லை. ஆனால் மிக பெரிய பாராட்டு, பணம் கிடைத்தால் தலைகால் புரியாமல் குதிக்கவும் இறைவனை மறக்கவு செய்கிறோம். இது போல சுக-துக்கங்களில் இறைவனை சரி-சமமாக நினைக்கும் நிலை வர வேண்டும். நமது கர்மாவிற்கு ஏற்ற பலன் கிடைக்கும்/ கிடைத்திருக்கிறது என்ற எண்ணம் மனதில் எப்போதும் இருக்குமானால், நமது செயல்கள் எப்போதும் நல்லவையாகவே இருக்கும்.

நேரமின்மையால் நண்பனுடன் செய்த சாட் இத்துடன் நின்று விட்டது. மீண்டும் தொடர இருக்கிறோம். அப்போது இந்த பதிவுக்கு இன்னொரு பாகம் வரும்.