திருவாதிரைத் திருநாள்

2007 திருவாதிரைக்காக இடப்பட்ட பதிவு இது.

குனித்த புருவமும், கொவ்வைச் செவ் வாயில் குமிண் சிரிப்பும்
பனித்த சடையும் பவளம் போல் மேனியில் பால் வெண்ணீறும்
இனித்த முடைய எடுத்த பொற் பாதமும் காணப்பெற்றால்
மனித்தப் பிறவியும் வேண்டுவதே இந்த மாநிலத்தே!

- திருநாவுக்கரசர்.


திரு ஆதிரை ஈசனின் நக்ஷத்திரமாக போற்றப்படுகிறது. மாணிக்க வாசகர் திருவாசகத்தை அருளச் செய்த சமயத்தில் அதனை எழுதுதுருவில் (நல்லவேளை அந்தக்காலத்தில் யூனிக்கோடெல்லாம் இல்லை) மாற்ற வேண்டுமென பலர் பிரார்த்தித்தனராம். என்னே விந்தை, மறுநாள் காலையில் தில்லை நடராஜன் சன்னதியில் அவன் காலடியில் திருவாசகம் எழுதப்பட்ட ஓலைச் சுவடிகள் இருந்ததாம். இவ்வாறாக அம்பல கூத்தன் திருவாசகத்திற்கு படி எடுக்கும் பெருமானாக அமைந்தது ஒரு மார்கழி மாத திருவாதிரை தினமாம். இந்த நிகழ்ச்சியின் காரணமாக இன்றும் திருவாதிரை தினத்தில் சிதம்பரத்தில் மாணிக்க வாசகருக்கு சிறப்பு வழிபாடுகள் செய்யப்பட்டு இறைவன் முன்னால் திருவாசகம் ஓதப்படுகிறதாம். நந்தனார் நடராஜனடி சேர்ந்ததும் திருவாதிரைத் திருநாள் தான்.

சிதம்பரம் ஈசனின் பஞ்சபூத தலங்களில் ஆகாய க்ஷேத்திரம். இத்தலத்தின் பெருமைகளை திருமூலர் திருமந்திரமும், அப்பர், சுந்தரர், சம்பந்தர் அருளிய தேவாரமும் அருணகிரியாரின் திருப்புகழும், இராமலிங்க அடிகளின் திருவருட்பாவும் மிக தெளிவாக குறிப்பிடுகிறதாய் சொல்ல கேட்டிருக்கிறேன். சோழ ராஜ்யத்திற்கு மட்டுமா இக்கோவில் இதயம்?, இல்லையில்லை சைவ சமயத்திற்கே இதயமாயிற்றே. அதனால் சோழர்கள் இந்த ஈசன் மீதுள்ள தங்கள் பக்தியினை எக்காலமும் நிலைத்திருக்குமாறு அவர்கள் காலத்திலான அளவைகளுக்கு பெயராக "சிற்றம்பலக்கோல்" (நீள-அகலம் அளக்க), "ஆடாவல்லான்" (மரக்கால் அளவை) என்பனவாக இந்த ஈசனது நாமங்களை வைத்துள்ளனர்.

சிதம்பரத்தில் நடராஜபிரானுக்கு வருடத்தில் ஆறு முறை சிறப்பு அபிஷேக ஆராதனை நடைபெருகிறது. அந்த ஆறுநாட்களில் ஒரு நாள்தான் ஆருத்திரா தரிசனம் நடக்கும் திருவாதிரைக்கு முந்தைய தின இரவு. இந்த இரவில் ஆயிரக்கால் மண்டபத்தில் இந்த அபிஷேகம் நடைபெறுவதை காண கண் கோடி வேண்டும். அபிஷேகப் பிரியனுக்கு பால், தேன், இளநீர் எல்லாம் குடம் குடமாக அபிஷேகிக்கப்படும். பின்னர் விடியலில் ஆருத்திரா தரிசன வைபவமாக நாதஸ்வர இசைக்கேற்ப அசைந்தாடி வரும் ஆனந்த் கூத்தனைப் பார்க்க சலிக்காது. திருவாதிரைக் களி பற்றிய கதையினை மிகத் தெளிவாக தனக்கே உரிய பாணியில் நண்பர் கே.ஆர்.எஸ் எழுதியிருக்கிறார். அதனை வாசிக்க இங்கே சுட்டவும்.

களி என்றால் ஆனந்தம் என்று பொருள். ஈசனின் இயல்பே ஆனந்தம் தானே?. அரிசியில் வெல்லத்தை குழைத்து களி செய்வதுபோல் அறிவில் அருளைக் குழைத்து பெருவதே ஆண்டவன். ஏழு காய்கள், பயறு வகைகள் சேர்த்து வைக்கும் கதம்ப கூட்டானது ஆண்டவன் அளித்துள்ள இயற்கை வளங்களை திரட்டி அவனுக்கு அற்பணிப்பதாககும்.பல சுவைகளையுடைய வெவ்வேறு காய்களை கொண்டு படைக்கும் இந்த கூட்டினை நமது பல உணர்ச்சிகளையும் கொண்ட இகவாழ்வுக்கு அறிகுறியாக கொள்ளலாம். இவற்றினை பாத்திரத்தில் இட்டு உப்பு-புளி, நீர் வார்த்து தீயில் வேகவைத்த பின்னரே அதன் தனியான சுவையினை அறிய முடிகிறது. அது போல பொருளற்ற நமது உணர்ச்சிக் குவியலில் பக்தி என்ற நீரை ஊற்றி ஞான தீயில் சமைத்தால் நித்யானந்த சுவையினை பெறலாம்.

இந்த விழா தமிழ் நாட்டில் மட்டுமல்லாது கேரளத்திலும் கொண்டாடப்படுகிறது. நமது கோலாட்டம், கும்மி போல கேரளத்து பெண்கள் இந்நன்னாளில் "ஸ்வாஞ்சலிட்டு" என்பதான ஒரு நடனம் ஆடுகிறார்கள். இந்த நடனம் ஆடாவிடில் பாவம் என்று எண்ணும் அளவிற்கு இதற்கு முக்கியத்துவம் தருகிறார்கள்.

உத்திரகோச மங்கையில் (மேலே உள்ள தினமலர் படம்) உள்ள முழுவதும் மரகதக் கல்லால் ஆன நடராஜர். திருவாதிரையன்று மட்டுமே இவரது சந்தனக்காப்பு களையப்பட்டு அபிஷேகங்கள் நடைபெறும். திருவாதிரை காலையில் மீண்டும் சந்தனம் பூசப்பட்டுவிடும். உத்திரகோச மங்கை இராமநாதபுரத்தில் இருக்கிறது.